Spegill spegill, herm þú mér......

Apríl 2008.

Það er svo dásamlegt að finna vorið í loftinu. Klukkan er 7:30 og eldri dóttir mín að taka sig til í skólann, full tilhlökkunar vegna þess að nú styttist í páskafrí. Ég finn til vinnufötin og lít í spegilinn. Jú - klár í annasaman dag á skrifstofunni. Margt þarf að klára fyrir páska. Mánaðaruppgjör stærri fyrirtækjanna þurfa að vera klár. Ég heyri að litla dóttirin umlaði eitthvað í svefninum. Þetta hafði verið óróleg nótt þar sem sú stutta var með eyrnabólgu eina ferðina enn. En núna kúrði hún hjá pabba sínum og var ennþá í fasta svefni. Ég brosti og hlýnaði um hjartaræturnar við tilhugsunina um að geta eytt páskunum með fjölskyldunni í rólegheitum. Brosandi held ég út í daginn full bjartsýni og tilhlökkunar.

Apríl 2011.

Nú - það er snjór - aftur. Getur veðrið ekki einu sinni verið til friðs. Það var árshátíð hjá unglingsdóttur minni í gær og því förum við allar mæðgurnar á sama tíma útúr húsi þennan morgunin. Ég hendi mér í gallabuxurnar og lít í spegilinn. Skildi það vera ég eða fjandans bankinn sem á þennan spegil svona ef maður hugsar útí það? Sú litla er að horfa á mynd meðan hún borðar morgunmatinn sinn áður en ég skutla henni í leikskóla og þeirri eldri í skólann. Velti því fyrir mér hvað ég eigi að gera eftir það. Jú - atvinnuleysisbæturnar komu eftir smá þref svo kannski væri ekki fjarri lagi að fara í Bónus og reyna að finna út úr því hvernig hægt væri að halda páska á sem ódýrastan hátt með telpunum mínum. Það hlyti að vera hægt að finna eitthvað til að gera smá dagamun. Við röltum útí bíl - þessir bensíndropar (eða ætti ég að segja gulldropar) ættu að duga eitthvað ef maður heldur sig við "leikskóla - útíbúð - heim" rúntinn. Glaðlega kveð ég telpurnar, en gleðin er bara á yfirborðinu. Áhyggjur af framtíðinni blunda alltaf undir niðri.

Ég kem heim og renni yfir fréttir blaðanna. Hvað gerðist hérna eiginlega? "Icesave" ómar eins og geitungasuð í hausnum á mér. Hvurn fjandann kom mér annars þetta Icesave við? Ekki gerði ég neitt til að koma þessum ófögnuði í gang. En í rúm tvö ár hefur allt lífið snúist um Icesave og allan fáránleikann, skrípaleikhúsið í kringum þetta.

Ég lít aftur í spegilinn - fjandakornið ef ég ætla að láta bjóða mér og börnunum upp á þetta. Það má vera að vinnan á skrifstofunni býði ekki lengur. En það er mun mikilvægara verk sem býður. Já - hugsa ég. Ef ríkisóstjórnin ætlar ekkert að gera fyrir fólkið í landinu þá er þess mikilvægara að fólkið í landinu geri þess meira sjálft.

Hingað og ekki lengra hugsar konan í speglinum - og gott ef það er ekki vonarglampi í augunum.

Ráðgáta að Ísland skyldi ekki vísa í 111. grein

Athugasemdir

[Magnús Sigurðsson, 15.4.2011 kl. 11:54]

Takk fyrir "skemmtilega" hugleiðingu.  Ég man líka apríl 2008 þá var mikið að gera, var með tvö fyrirtæki í rekstri, annað í byggingariðnaði með 12 starfsmenn börnin mín þar á meðal, hitt í fasteignarekstri.  Páskafríð for í gæluverkefnið mitt að standsetja orlofshús á sælureit við sjóinn.

Núna er ég í svipaðri stöðu og svo margir, reyni að fljóta á atvinnuleysisbótum.  Páskarnir í ár fara í Noregsferð þar sem við ætlum að heimsækja fyrrum félaga í fyrirtækjarekstrinum, sem hafa búið þar síðan 2009 og hafa það gott.  Ég hef látið þrjóskuna ráða hingað til, ætla ekki að láta "hyskið" hrekja mig frá landinu mínu.

[Lísa Björk Ingólfsdóttir, 15.4.2011 kl. 12:47]

Takk fyrir innlitið Magnús. Nú er það fólksins í landinu að vinna saman að betri apríl 2012 og enn betri 2013.